Hikaye | Kategoriler | Hikayeler
Kurtuluşun Ölümü
Bosna Cephesi'nde gönüllü olarak savaştıktan sonra evine dönmekte olan İranlı bir mücahid telefonla ailesini arar:
- Anne, baba, eve dönüyorum; ama sizden bir ricam olacak. Yanımda bir arkadaşımı da getirmek istiyorum.
- Memnuniyetle, onunla tanışmak isteriz.
Oğulları;
- Bilmeniz gereken bir şey var, diye devam eder, "Arkadaşım savaşta ağır yara aldı. Bir mayına bastı ve bir kolu ile bacağını kaybetti. Gidecek hiçbir yeri yok ve onun gelip bizimle kalmasının istiyorum"
- Bunu duyduğumuza üzüldük oğlum, dedi ailesi "Belki onun başka bir yer bulmasına yardımcı olabiliriz."
- Hayır... Anne baba. Onun bizimle yaşamasını istiyorum.
- Oğlum, dedi babası "Bizden ne istediğinin farkında mısın? Onun gibi özürlü biri bize korkunç bir yük oluşturur. Bizim kendi hayatımız var ve bunun gibi bir şeyin hayatımıza engel olmasına izin veremeyiz. Bence bu arkadaşını unutup eve geri dönmelisin. O kendi başının çaresine bakacaktır."
Oğulları o anda telefonu kapattı. Ailesi ondan bir süre haber alamadı. Birkaç gün sonra, İran polisinden bir telefon geldi.
Oğullarının yüksek bir binadan atlayıp intihar ettiğini öğrendiler. Üzüntü dolu anne baba hemen oğullarının cesedini tespit etmek için şehir morguna götürüldüler. Onu tanıdılar ve bilmedikleri bir şeyi öğrenince dehşete kapıldılar: Oğullarının sadece bir kolu ve bir bacağı vardı...
e-posta adresimize mail atabilirsiniz.